توکن‌های معاوضه‌ناپذیر (NFTها)

در حال حاضرNFTها در دنیای هنرهای دیجیتالی و آثار کلکسیونی شهرت زیادی یافته‌اند. هنرمندان حوزه‌ی دیجیتال به لطف فروش‌های هنگفت NFT به مخاطبان دنیای جدید رمزارزها، شاهد بهبود زندگی خود هستند. و افراد مشهور نیز در حال پیوستن به این اتفاق جذاب هستند، چراکه آن را فرصتی جدید برای ارتباط با طرفدارانشان می‌دانند. ولی هنرهای دیجیتالی تنها یکی از موارد استفاده‌ی NFTها است. در واقع آن‌ها میتوانند برای نشان دادن مالکیت هر دارایی منحصربه‌فردی مورد استفاده قرار گیرند، دقیقاً مثل یک سند مالکیت برای هر چیزی در دنیای دیجیتال یا واقعی.

اگر اندی وارهول در اواخر دهه‌ی 90 به دنیا می‌آمد، احتمالا طرح قوطی‌های سوپ کمپبل را در قالب یک NFT ضرب کرده بود. و یا اگر NFTها زودتر خلق شده بودند، کانیه وست طرح‌های خود برای برند Yeezy را برای اتریوم طراحی می‌کرد. و شاید روزی فرا برسد که مالکیت خودروی شما هم با یک NFT مشخص شود.

NFT چیست؟

NFTها توکن‌هایی هستند که ما می‌توانیم از آنها برای نشان دادن مالکیت کالاهای منحصر به فرد استفاده کنیم. آن‌ها به ما این امکان را می‌دهند که چیزهایی مثل آثار هنری، اشیای کلکسیونی و حتی دارایی‌های واقعی را به توکن تبدیل کنیم. این توکن‌ها در یک زمان می‌توانند تنها یک مالک رسمی داشته باشند و توسط زنجیره‌ی بلوکی اتریوم محافظت می‌شوند؛ به گونه‌ای که هیچ‌کس نمی‌تواند مالکیت آن‌ها را تغییر دهد یا از یک NFT موجود، کپی‌برداری کرده و نسخه‌ای جدید ایجاد کند.

NFT مخفف non-fungible token (توکن معاوضه‌ناپذیر) است. معاوضه‌ناپذیر یک اصطلاح اقتصادی است که می‌توانید از آن برای توصیف چیزهایی مثل لوازم خانه‌تان، یک فایل موسیقی یا کامپیوترتان استفاده کنید. این چیزها با اقلام دیگر قابل‌معاوضه نیستند، چون ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند.

در مقابل، اقلام معاوضه‌پذیر را می‌توان مبادله کرد، چون ارزش این اقلام آن‌ها را تعریف می‌کند، نه ویژگی‌های منحصربه‌فردشان. به‌عنوان مثال، اتر یا دلار معاوضه‌پذیر هستند، چون ‎1 اتر / 1 دلار را می‌توان با ‎‎1 اتر / 1 دلار دیگر مبادله کرد.

اینترنت دارایی‌ها

NFTها و اتریوم توانسته‌اند برخی از مشکلات موجود در اینترنت امروزی را حل کنند. همان‌طور که همه‌چیز دیجیتالی‌تر می‌شود، نیاز به همتاسازی ویژگی‌های اقلام فیزیکی مانند کمبود، منحصربه‌فرد بودن و اثبات مالکیت وجود دارد. ناگفته نماند که اقلام دیجیتالی اغلب فقط در زمینه‌ی محصولشان کار می‌کنند. به‌عنوان مثال، نمی‌توانید mp3 که از iTunes خریداری کرده‌اید را دوباره بفروشید، یا نمی‌توانید امتیاز باشگاه مشتریان یک شرکت را با اعتبار یک پلتفرم دیگر عوض کنید، حتی اگر بازاری برای آن وجود داشته باشد.

ایترنت NFTها در مقایسه با اینترنتی که بیشتر ما امروزه استفاده می‌کنیم، چنین به نظر می‌رسد...

یک مقایسه:

اینترنت NFT	اینترنت امروزی
NFTها به‌صورت دیجیتالی منحصر به فرد هستند و هرگز دو NFT یکسانی وجود ندارد.	نسخه‌ای کپی از یک فایل، مثلاً یک فایل mp3 یا jpg، همانند نسخه اصلی آن است.
هر NFT باید یک مالک داشته باشد که اطلاعات او در دسترس عموم است و برای هر کسی به راحتی قابل تأیید است.	سوابق مالکیت اقلام دیجیتالی در سرورهایی که توسط نهادها کنترل می‌شوند ذخیره می‌شود – شما باید هر چه آن‌ها می‌گویند را قبول کنید.
NFTها با هر چیزی که بر پایه اتریوم ساخته شده است سازگار هستند. بلیت NFT برای یک رویداد را می‌توان در هر بازار اتریوم با یک NFT کاملاً متفاوت معامله کرد. شما می‌توانید یک اثر هنری را با یک بلیت معاوضه کنید!	شرکت‌های دارای اقلام دیجیتال باید زیرساخت‌های مخصوص به خود را بسازند. برای مثال، اپلیکیشنی که برای رویدادها بلیت های دیجیتالی صادر می‌کند، باید فضای مبادله‌ی بلیت مخصوص به خود را بسازد.
سازندگان محتوا می‌توانند آثار خود را در هر جایی بفروشند و می‌توانند به یک بازار جهانی دسترسی داشته باشند.	سازندگان به زیرساخت و توزیع پلتفرم‌هایی که استفاده می‌کنند متکی هستند. این‌ها اغلب مشمول شرایط استفاده و محدودیت‌های جغرافیایی هستند.
سازندگان می‌توانند حقوق مالکیت کار خود را حفظ کنند و حق امتیاز فروش مجدد را مستقیماً مطالبه کنند.	پلتفرم‌ها، مانند سرویس‌های پخش موسیقی، اکثر سود حاصل از فروش را از آن خود می‌کنند.
دارایی‌ها را می‌توان به روش‌های شگفت‌انگیزی مورد استفاده قرار داد. به‌عنوان مثال، میتوانید از آثار هنری دیجیتال به‌عنوان وثیقه برای وام غیرمتمرکز استفاده کنید.

نمونه‌های NFT

دنیای NFT یک دنیای نسبتاً جدید است. از نظر تئوریک، NFTها هر چیزی را که منحصربه‌فرد باشد و نیاز به مالکیت قابل اثبات داشته باشد، در بر می‌گیرند. در اینجا چند نمونه از NFTهایی که امروزه وجود دارند آورده شده است تا به شما در درک این ایده کمک کند:

نمونه‌های ethereum.org

ما از NFTها برای بازپرداخت به مشارکت‌کنندگان خود استفاده می‌کنیم و حتی نام دامنه‌ی NFT خود را نیز داریم.

POAPها (پروتکل اثبات حضور)

اگر در ethereum.org مشارکت کنید، می‌توانید یک POAP NFT درخواست کنید. این‌ها کالاهای کلکسیونی هستند که ثابت می‌کنند در یک رویداد شرکت کرده‌اید. در برخی از دورهمی‌های ارزهای رمزنگاری‌شده از POAP به‌عنوان نوعی بلیت برای رویدادهایشان استفاده شده‌است. اطلاعات بیشتر در مورد مشارکت.

ethereum.eth

این وب‌سایت دارای یک نام دامنه‌ی جایگزین قدرت‌گرفته از NFTها است؛ ethereum.eth. آدرس .org اساساً توسط یک ارائه‌دهنده‌ی سیستم نام دامنه (DNS) مدیریت می‌شود، در حالی که ethereum.eth از طریق سرویس نام اتریوم (ENS) در اتریوم ثبت شده‌است. و تحت مالکیت و مدیریت ما است. اطلاعات ENS ما را بررسی کنید

اطلاعات بیشتر درباره‌ی ENS

NFTها چگونه کار می‌کنند؟

NFTها با توکن‌های ERC-20 مثل DAI یا LINK تفاوت دارند، زیرا هر توکن کاملاً منحصربه‌فرد است و قابل‌تقسیم نیست. NFTها قابلیت اختصاص یا ادعای مالکیت هر قسمت منحصربه‌فرد از داده‌های دیجیتال را به ما می‌دهند که با استفاده از زنجیره‌ی بلوکی اتریوم به‌عنوان یک دفتر کل عمومی قابل‌ردیابی است. یک NFT از اشیای دیجیتال و به‌عنوان بازنمایی دارایی‌های دیجیتال یا غیردیجیتال ضرب می‌شود. به‌عنوان مثال، یک NFT می‌تواند هر یک از موارد زیر باشد:

هنرهای دیجیتال:
- گیف‌ها
- کالاهای کلکسیونی
- موسیقی
- ویدیوها
اقلام دنیای واقعی:
- سند مالکیت خودرو
- بلیت رویدادهای دنیای حقیقی
- صورت‌حساب‌ها
- مدارک قانونی
- امضاها
و موارد بسیار دیگری که می‌توان باخلاقیت پدید آورد!

یک NFT می‌تواند در آن واحد تنها یک مالک داشته باشد. مالکیت از طریق شناسه‌ی منحصربه‌فرد (uniqueID) و فراداده مدیریت می‌شود، به طوری‌که هیچ توکن دیگری نمی‌تواند آن را کپی کند. NFTها از طریق قراردادهای هوشمند ضرب می‌شوند که امکان تخصیص مالکیت و مدیریت انتقال مالکیت NFTها را در اختیار ما قرار می‌دهند. وقتی شخصی یک NFT را می‌سازد یا ضرب می‌کند، این NFT به صورت مجموعه‌کدهای ذخیره‌شده‌ای در قراردادهای هوشمند به اجرا در می‌آید که از استانداردهای گوناگونی نظیر ERC-721 پیروی می‌کند. این اطلاعات به زنجیره‌ی بلوکی افزوده می‌شود که NFT در آنجا مدیریت می‌شود. فرایند ضرب کردن، از دید کلان، شامل مراحل زیر است:

ساخت یک بلوک جدید
اعتبارسنجی اطلاعات
ذخیره‌سازی اطلاعات در زنجیره‌ی بلوکی

NFTها ویژگی‌های خاصی دارند:

هر توکن ضرب‌شده دارای یک شناسه‌ی منحصربه‌فرد است که مستقیماً به یک آدرس اتریوم مرتبط است.
آن‌ها قابل‌معاوضه با توکن‌های دیگر به‌صورت 1:1 نیستند. مثلاً 1 اتریوم دقیقاً با 1 اتریوم دیگر برابر است. ولی در مورد NFTها این موضوع صادق نیست.
هر توکن یک مالک دارد و اطلاعات مالک آن به‌آسانی قابل‌تأیید است.
آن‌ها بر پایه اتریوم هستند و می‌توانند از طریق هر بازار NFT بر پایه‌ی اتریوم، خریداری یا فروخته شوند.

به عبارت دیگر، اگر مالک یک NFT باشید:

به‌راحتی می‌توانید مالکیت خود را ثابت کنید.
- ثابت کردن مالکیت یک NFT بسیار شبیه به اثبات داشتن اتریوم در حسابتان است.
- به‌عنوان مثال، فرض کنید شما یک NFT را خریداری کرده‌اید و مالکیت آن توکن منحصر به فرد از طریق آدرس عمومی کیف پول شما به کیف پولتان منتقل شده است.
- آن توکن ثابت می‌کند که نسخه‌ی فایل دیجیتالی که شما دارید، اصل است.
- کلید خصوصی شما، مدرک مالکیت نسخه‌ی اصلی است.
- کلید عمومی سازنده‌ی NFT به‌عنوان گواهی اصالت برای NFT شما عمل می‌کند.
  - کلید عمومی سازندگان اساساً بخشی دائمی از تاریخچه‌ی یک توکن است. کلید عمومی سازنده می‌تواند نشان دهد توکنی که در اختیار دارید توسط یک فرد خاص ساخته شده‌است، بنابراین به ارزشمندی آن (در مقابل یک نسخه‌ی تقلبی) کمک می‌کند.
- راه دیگر برای اثبات داشتن یک NFT این است که پیام‌هایی را امضا کنید تا ثابت کنید کلید خصوصی پشت آدرس آن پیام‌ها از آن شما است.
  - همان‌طور که در بالا اشاره شد؛ کلید خصوصی شما، مدرک مالکیت نسخه‌ی اصلی است. یعنی کلیدهای خصوصی پشت آن آدرس، NFT را کنترل می‌کنند.
  - یک پیام امضاشده می‌تواند به‌عنوان مدرکی استفاده شود که ثابت می‌کند شما صاحب کلیدهای خصوصی خود هستید، بدون اینکه لازم باشد آن‌ها را برای کسی فاش کنید، و در نتیجه ثابت می‌کند که شما مالک یک NFT نیز هستید!
هیچ‌کس نمی‌تواند آن را به‌هیچ‌وجه دستکاری کند.
می‌توانید آن را بفروشید، و در برخی موارد، این کار حق امتیاز فروش مجدد را برای سازنده‌ی اصلی به ارمغان می‌آورد.
یا می‌توانید آن را برای همیشه نگه دارید و آسوده‌خاطر باشید که دارایی‌تان توسط کیف پول بر پایه‌ی اتریوم شما محافظت می‌شود.

و اگر یک NFT بسازید:

به‌راحتی می‌توانید ثابت کنید که سازنده‌ی آن هستید.
شما کمیابی آن را تعیین می‌کنید.
هر بار که آن NFT فروخته می‌شود، شما می‌توانید حق امتیاز کسب کنید.
شما می‌توانید آن را در هر بازار NFT یا بازارهای مبادله‌ی همتا با همتا بفروشید. شما محدود به هیچ پلتفرمی نیستید و به کسی به‌عنوان واسطه برای مبادله‌ی آن نیاز ندارید.

کمیابی

سازنده‌ی یک NFT باید در مورد کمیاب بودن دارایی خود تصمیم بگیرد.

برای مثال، بلیت یک رویداد ورزشی را در نظر بگیرید. درست همان‌طور که برگزارکننده‌ی یک رویداد می‌تواند انتخاب کند که چند بلیت بفروشد، خالق یک NFT نیز می‌تواند تصمیم بگیرد که چه تعداد کپی وجود داشته باشد. گاهی این‌ها کپی‌هایی کاملاً شبیه به هم هستند، مانند 5000 بلیت ورودی عمومی. گاهی اوقات چندین عدد ضرب می‌شود که بسیار شبیه به هم هستند، اما هر یک با دیگری کمی تفاوت دارد؛ مانند بلیت یک صندلی اختصاصی. گاهی سازنده ممکن است بخواهد یک NFT ایجاد کند که در آن تنها یک نمونه به‌عنوان کالای کلکسیونی کمیاب ویژه ساخته شود.

در این موارد، هر NFT همچنان دارای یک شناسه‌ی منحصربه‌فرد (مانند بارکد در یک «بلیت» سنتی) با تنها یک مالک است. کمیابی در نظر گرفته شده برای NFT مهم است و به سازنده بستگی دارد. یک سازنده ممکن است قصد داشته باشد که برای ایجاد کمیابی، هر NFT را کاملاً منحصر به فرد بسازد، یا دلایلی برای تولید چندین هزار نسخه‌ی مشابه داشته باشد. به یاد داشته باشید، این اطلاعات همگی عمومی هستند.

حق امتیاز

برخی از NFTها به‌طور خودکار حق امتیاز را پس از فروش به سازندگان خود پرداخت می‌کنند. این مفهوم هنوز در حال توسعه است اما از قدرتمندترین‌هاست. در EulerBeats Originals دارندگان اصلی هر بار که NFT شان در آن بازار فروخته می‌شود، حق امتیاز 8 درصدی دریافت می‌کنند. و برخی از پلتفرم‌ها، مانند Foundation and Zora از حق امتیاز هنرمندان خود حمایت می‌کنند.

این کار کاملاً خودکار انجام می‌شود، بنابراین سازندگان می‌توانند گوشه‌ای بنشینند و همچنان که آثارشان از فردی به فرد دیگر فروخته می‌شود حق امتیاز کسب کنند. در حال حاضر، تشخیص حق امتیاز بسیار دستی انجام می‌شود و فاقد دقت است – بسیاری از سازندگان آن چیزی را که لیاقتش را دارند، دریافت نمی‌کنند. اگر NFT شما دارای حق امتیازی باشد که درون آن برنامه‌نویسی شده‌باشد، آن را هرگز از دست نخواهید داد.

NFTها برای چه مواردی مورد استفاده قرار می‌گیرند؟

در اینجا اطلاعات بیشتری درباره برخی از موارد استفاده و چشم‌اندازهای بهبود یافته برای NFTهای بر پایه‌ی اتریوم آمده است.

محتواهای دیجیتال
آیتم‌های مربوط به بازی‌ها
نام دامنه‌ها
کالاهای فیزیکی
سرمایه‌گذاری و وثیقه

افزایش حداکثری درآمد سازندگان

امروزه بزرگترین استفاده از NFTها در حوزه محتوای دیجیتال است. دلیلش این است که این صنعت امروز درهم‌شکسته‌است. سازندگان محتوا شاهد بلعیده شدن سود و پتانسیل درآمدی خود توسط پلتفرم‌ها هستند.

هنرمندی که کار خود را در یک شبکه‌ی اجتماعی منتشر می‌کند، برای پلتفرمی که تبلیغات را به دنبال‌کنندگان هنرمندان می‌فروشد، کسب درآمد می‌کند. آن‌ها در عوض دیده می‌شوند، اما امورات زندگی با دیده شدن نمی‌گذرد.

NFTها به اقتصادی جدید برای سازندگان قدرت می‌بخشند که در آن، سازندگان مالکیت محتوای خود را به پلتفرم‌هایی که برای تبلیغ از آن استفاده می‌کنند واگذار نمی‌کنند. مالکیت در خود محتوا نهفته است.

وقتی محتوای خود را می‌فروشند، پول مستقیماً به آن‌ها می‌رسد. اگر مالک جدید NFT را بفروشد، خالق اصلی حتی می‌تواند به‌طور خودکار حق امتیاز دریافت کند. این مورد برای هر بار که NFT فروخته می‌شود تضمین می‌شود، زیرا آدرسِ سازنده بخشی از فراداده‌ی رمز است – فراداده‌ای که نمی‌توان آن را تغییر داد.

مشکل کپی/پیست

مخالفان اغلب این واقعیت را مطرح می‌کنند که NFTها «احمقانه هستند» و معمولاً در کنار آن به امکان اسکرین‌شات گرفتن از یک اثر هنری NFT اشاره می‌کنند. آن‌ها با رضایت خاطر می‌گویند: «ببین، حالا من آن تصویر را رایگان دارم!»

خب، بله. اما آیا جستجوی تصویری از نقاشی گرنیکای پیکاسو در اینترنت، شما را به صاحب پرافتخار جدید یک قطعه‌ی چند میلیون دلاری از تاریخ هنر تبدیل می‌کند؟

در نهایت، داشتن چیزی واقعی به اندازه‌ای ارزشمند است که بازار آن را ارزشمند می‌داند. هرچه یک از یک محتوای خاص بیشتر اسکرین‌شات گرفته شود، بیشتر به‌اشتراک گذاشته‌شود و به‌طور کلی بیشتر استفاده شود، ارزش بیشتری به دست می‌آورد.

داشتن یک چیز واقعی قابل‌تأیید همیشه ارزش بیشتری نسبت به نداشتن آن خواهد داشت.

تقویت پتانسیل بازی

NFTها موردتوجه بسیار زیاد توسعه‌دهندگان بازی قرار گرفته‌اند. NFTها می‌توانند سوابق مالکیت آیتم‌های درون‌بازی را ارائه کنند، به اقتصاد درون‌بازی کمک کنند و مزایای زیادی را برای بازیکنان به ارمغان بیاورند.

در بسیاری از بازی‌های معمولی، می‌توانید آیتم‌هایی را برای خود بخرید تا در بازی‌تان استفاده کنید. اما اگر آن آیتم یک NFT باشد، می‌توانید پس از اتمام بازی با فروش آن پول خود را پس بگیرید. حتی ممکن است در صورتی که آن کالا خواستنی‌تر شود، سود هم به دست آورید.

توسعه‌دهندگان بازی – به‌عنوان صادرکنندگان NFT – می‌توانند هر بار که یک کالا در بازار آزاد دوباره فروخته می‌شود، حق امتیاز کسب کنند. این موضوع یک مدل تجاری سودمندتر ایجاد می‌کند که در آن، هم بازیکنان و هم توسعه‌دهندگان از بازار ثانویه‌ی NFT کسب درآمد می‌کنند.

این موضوع همچنین به این معنی است که اگر یک بازی دیگر توسط توسعه‌دهندگانش پشتیبانی نشود، آیتم‌هایی که جمع‌آوری کرده‌اید متعلق به شما خواهند ماند.

در نهایت آیتم‌هایی که برای درون بازی جمع کرده‌اید می‌توانند عمری بیشتر از خود بازی‌ها داشته باشند. حتی اگر بازی دیگر پشتیبانی نشود، آیتم‌های شما همیشه تحت کنترل شما خواهند بود. این بدان معناست که آیتم‌های درون بازی به یادگاری دیجیتال تبدیل می‌شوند و ارزشی خارج از بازی خواهند داشت.

Decentraland، یک بازی واقعیت مجازی، حتی به شما امکان می‌دهد NFTهایی بخرید که نشان‌دهنده‌ی قطعه‌های زمین مجازی هستند که می‌توانید به دلخواه از آن‌ها استفاده کنید.

به خاطرسپاری ساده‌تر آدرس‌های اتریوم

سرویس نام اتریوم از NFT استفاده می‌کند تا آدرس اتریوم شما را با نامی مانند mywallet.eth که راحت‌تر به خاطر بماند، ارائه دهد. این بدان معنی است که می‌توانید از شخصی بخواهید که اتر را به‌جای 0x123456789..... از طریق mywallet.eth برای شما ارسال کند.

عملکرد آن همانند نام دامنه‌ی وب‌سایت است که باعث می‌شود آدرس IP راحت‌تر در ذهن بماند. و مانند دامنه‌ها، نام‌های ENS ارزشی دارند که معمولاً بر اساس طول و ارتباط مفهومی آن‌ها است. با ENS، نیازی به رجیستری دامنه برای تسهیل انتقال مالکیت ندارید. در عوض، می‌توانید نام‌های ENS خود را در بازار NFT معامله کنید.

نام ENS شما می‌تواند:

ارزهای رمزنگاری‌شده و سایر NFTها را دریافت کند.
به یک وب سایت غیرمتمرکز مانند ethereum.eth منتهی شود. در مورد تمرکززدایی وب‌سایت‌تان بیشتر بدانید
هر گونه اطلاعات دلخواه، از جمله اطلاعات نمایه مانند آدرس‌های ایمیل و هندل‌های توییتر را ذخیره کند.

کالاهای فیزیکی

توکن‌سازی کالاهای فیزیکی هنوز به اندازه همتایان دیجیتالی آنها توسعه نیافته است. اما پروژه‌های زیادی وجود دارد که توکن‌سازی املاک و مستغلات، اقلام مد یکتا و موارد دیگر را مورد بررسی قرار داده‌اند.

از آنجایی که NFTها اساساً سند هستند، ممکن است روزی با استفاده از اتر ماشین یا خانه بخرید و در ازای آن سند را در قالب NFT (در همان معامله) دریافت کنید. با توجه به اینکه فناوری سطح بالا هر روز بیش از پیش بر همه‌چیز اثر می‌گذارد، تصور دنیایی که کیف پول اتریوم شما به کلید ماشین یا خانه شما تبدیل شود، یعنی قفل درب شما با مدرک مالکیت رمزنگاری‌شده باز شود، دشوار نیست.

با وجود دارایی‌های ارزشمندی همچون خودرو و ملک که قابل‌نمایندگی در اتریوم هستند، می‌توانید از NFT به‌عنوان وثیقه برای وام‌های غیرمتمرکز استفاده کنید. اگر از حیث داشتن پول نقد یا ارزهای رمزنگاری‌شده ثروتمند نیستید اما دارای کالاهای فیزیکی باارزشی هستید، این نکته برایتان بسیار کارگشا است. اطلاعات بیشتر درباره‌ی DeFi

NFTها و DeFi

دنیای NFT و دنیای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) به روش‌های جالبی شروع به همکاری با یکدیگر کرده‌اند.

وام‌های با پشتوانه‌ی NFT

برنامه‌های کاربردی DeFiای وجود دارند که به شما امکان می‌دهند با استفاده از وثیقه پول قرض کنید. برای مثال، شما 10 اتر وثیقه می‌گذارید تا بتوانید 5000 DAI (یک پایدارز) قرض کنید. این کار تضمین می‌کند که وام‌دهنده پول خود را پس خواهد گرفت – اگر وام‌گیرنده DAI را بازپرداخت نکند، وثیقه به وام‌دهنده ارسال می‌شود. با این حال، همه‌ی افراد از ارز رمزنگاری‌شده‌ی کافی برای استفاده به‌عنوان وثیقه برخوردار نیستند.

پروژه‌ها استفاده از NFTها به‌عنوان وثیقه را آغاز کرده‌اند. تصور کنید روزی یک CryptoPunk NFT کمیاب خریده‌اید – آن‌ها می‌توانند این روزها هزاران دلار بیارزند. با قرار دادن آن به‌عنوان وثیقه، می‌توانید به وامی با همان مجموعه قوانین دسترسی پیدا کنید. اگر DAI را بازپرداخت نکنید، CryptoPunk شما به‌عنوان وثیقه برای وام‌دهنده فرستاده می‌شود. این کار را می‌توان در نهایت با هر چیزی که به عنوان NFT توکن‌سازی می‌کنید انجام داد.

و این کار در اتریوم دشوار نیست، چون هر دو دنیا (NFT و DeFi) زیرساخت‌های مشابهی دارند.

مالکیت تکه‌ای

سازندگان NFT همچنین می‌توانند برای NFT خود «سهم» بسازند. این کار، فرصتی را در اختیار سرمایه‌گذاران و طرفداران قرار می‌دهد تا بخشی از یک NFT را بدون نیاز به خرید کل آن در اختیار داشته باشند. این موضوع برای استخراج‌کنندگان و کلکسیونرهای NFT نیز فرصت‌های بسیار بیشتری ایجاد می‌کند.

NFTهای تکه‌تکه شده را می‌توان نه‌تنها در بازارهای NFT ، که در DEXهایی همچون Uniswap، معامله کرد. این به‌منزله‌ی خریداران و فروشندگان بیشتر است.
قیمت کلی یک NFT را می‌توان با قیمت تکه‌های آن تعریف کرد.
شما برای مالکیت و سود بردن از کالاهایی که برایتان مهم هستند فرصت بیشتری دارید. امکان اینکه به دلیل قیمت بالا نتوان مالکیت NFTها را به دست آورد کمتر است.

این ویژگی هنوز در حالت آزمایشی است، اما شما می‌توانید در صرافی‌های زیر درباره‌ی مالکیت تکه‌ای NFT اطلاعات بیشتری کسب کنید:

روی کاغذ، این ویژگی انجام کارهایی مانند داشتن اثری از پیکاسو را ممکن می‌سازد. شما سهامدار یک NFT پیکاسو خواهید بود، به این معنی که در مواردی مانند تقسیم درآمد می‌توانید نظر داشته باشید. بسیار محتمل است که در آینده‌ای نه‌چندان دور مالکیت بخشی از NFT شما را وارد یک سازمان مستقل غیرمتمرکز (DAO) برای مدیریت آن دارایی کند.

این‌ها سازمان‌هایی قدرت‌گرفته از اتریوم هستند که به افراد غریبه، مانند سهامداران یک دارایی در سرتاسر جهان، اجازه می‌دهند که به‌طور ایمن بدون نیاز به اعتماد به افراد دیگر، هماهنگ شوند. گون بدون تأیید گروه نمی‌توان حتی یک پنی را هم خرج کرد.

همان‌طور که اشاره کردیم، این فضایی نوظهور است. NFTها، DAOها و توکن‌های تکه‌تکه‌شده همگی با سرعت‌های متفاوتی در حال توسعه هستند. اما تمام زیرساخت‌های آن‌ها وجود دارد و می‌توانند به راحتی با هم کار کنند، زیرا همه به یک زبان صحبت می‌کنند: اتریوم. پس حواستان به این فضا باشد.

اطلاعات بیشتر درباره DAOها

اتریوم و NFTها

اتریوم به چند دلیل امکان کار NFTها را فراهم می‌کند:

تاریخچه‌ی تراکنش و فراداده‌ی توکن به‌صورت عمومی قابل تأیید هستند – اثبات سابقه‌ی مالکیت آسان است.
هنگامی که یک تراکنش تایید می‌شود، دستکاری داده‌های آن برای «دزدیدن» مالکیت تقریباً غیرممکن است.
معاملات NFTها می‌توانند به صورت همتا به همتا و بدون نیاز به پلتفرم‌هایی انجام شوند که ممکن است سهم زیادی برای خود بردارند.
همه‌ی محصولات اتریوم دارای «بک‌اند» واحد هستند. به عبارت دیگر، همه‌ی محصولات اتریوم می‌توانند به‌راحتی یکدیگر را بفهمند – این موضوع باعث می‌شود NFTها قابل‌حمل در محصولات گوناگون باشند. شما می‌توانید یک NFT را روی یک محصول بخرید و به‌راحتی آن را روی محصولی دیگر بفروشید. به‌عنوان سازنده، می‌توانید NFTهای خود را همزمان در چندین محصول فهرست کنید – تمام محصولات به‌روزترین اطلاعات مربوط به مالکیت را خواهند داشت.
اتریوم هرگز پایین نمی‌آید، به این معنی که توکن‌های شما همیشه برای فروش در دسترس خواهند بود.

تأثیر زیست‌محیطی NFTها

NFTها در حال افزایش محبوبیت هستند، و به همین دلیل آن‌ها تحت نظارت فزاینده‌ای هم قرار می‌گیرند – به‌ویژه در مورد ردپای کربنی آن‌ها.

برای روشن شدن چند نکته:

NFTها مستقیماً ردپای کربنی اتریوم را افزایش نمی‌دهند.
روشی که اتریوم سرمایه‌ها و دارایی‌های شما را ایمن نگه می‌دارد در حال حاضر انرژی‌بر است، اما این روش در شرف بهبود است.
پس از بهبود، ردپای کربنی اتریوم 99.95 درصد بهتر خواهد شد و آن را از حیث مصرف انرژی نسبت‌به بسیاری از صنایع موجود کارآمدتر خواهد ساخت.

برای توضیح بیشتر باید کمی فنی‌تر صحبت کنیم، پس ما را همراهی کنید...

گناه را به گردن NFTها نیندازید

غیرمتمرکز بودن و ایمن بودن اتریوم است که به کل اکوسیستم NFT جان داده است.

غیرمتمرکز یعنی شما و هرکس دیگری می‌توانید تأیید کنید که مالک چیزی هستید. آن هم بدون نیاز به اعتماد کردن یا اعطای حق نگهدای به شخص ثالثی که می‌تواند قوانینش را به میل خود تحمیل کند. علاوه بر این، NFT شما در بسیاری از محصولات و بازارهای مختلف قابل‌حمل است.

ایمن یعنی هیچ‌کس نمی‌تواند NFT شما را کپی/پیست کند یا آن را بدزدد.

این ویژگی‌های اتریوم باعث می‌شود که بتوانید به‌صورت دیجیتالی دارای اقلام منحصربه‌فرد باشید و قیمتی منصفانه برای محتوای خود دریافت کنید. اما این ویژگی‌ها هزینه‌ای هم دارند. زنجیره‌های بلوکی مانند بیت‌کوین و اتریوم در حال حاضر انرژی‌بر هستند، چون حفظ این ویژگی‌ها انرژی زیادی نیاز دارد. اگر بازنویسی تاریخچه‌ی اتریوم برای سرقت NFT یا ارزهای رمزنگاری‌شده آسان باشد، سیستم از بین می‌رود.

فرایند تولید NFT شما

هنگامی که شما یک NFT را ضرب می‌کنید، چند چیز باید اتفاق بیفتد:

باید به‌عنوان یک دارایی در زنجیره‌ی بلوکی تایید شود.
موجودی حساب مالک باید به‌روزرسانی شود تا آن دارایی را شامل شود. این امکان را برای آن فراهم می‌کند که پس از آن معامله شود یا «مالکیت» آن تأییدپذیر شود.
تراکنش‌هایی که موارد فوق را تأیید می‌کنند باید به یک بلوک اضافه شوند و در زنجیره «جاودانه» شوند.
بلوک باید توسط همه افراد در شبکه به‌عنوان «درست» تأیید شود. این وفاق، نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برد زیرا شبکه موافقت می‌کند که NFT شما وجود دارد و متعلق به شما است. و روی زنجیره است تا هر کسی بتواند آن را بررسی کند. این یکی از راه‌هایی است که اتریوم به سازندگان NFT کمک می‌کند تا درآمد خود را به حداکثر برسانند.

تمام این کارها توسط استخراج‌گران انجام می‌شوند. و آن‌ها به بقیه‌ی اعضای شبکه در مورد NFT شما و مالک آن اطلاع می‌دهند. این بدان معناست که استخراج باید به‌اندازه‌ی کافی دشوار باشد، در غیر این صورت هر کسی می‌تواند ادعا کند که مالک NFTای است که شما اخیراً ضرب کرده‌اید و مالکیت آن را با کلاهبرداری انتقال دهد. انگیزه‌های زیادی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که استخراج‌گران صادقانه عمل می‌کنند.

اطلاعات بیشتر درباره‌ی استخراج

ایمن کردن NFT خود با استخراج

دشواری استخراج ناشی از این واقعیت است که برای ایجاد بلوک‌های جدید در زنجیره، به قدرت محاسباتی زیادی نیاز است. نکته‌ی مهم این است که بلوک‌ها به طور مداوم ایجاد می‌شوند، نه فقط زمانی که به آن‌ها نیاز است. آن‌ها حدوداً هر 12 ثانیه ایجاد می‌شوند.

این کار برای جلوگیری از دستکاری اتریوم، یعنی یکی از ویژگی‌هایی که NFTها را ممکن می‌سازد، مهم است. هر چه تعداد بلوک‌ها بیشتر باشد، زنجیره ایمن‌تر می‌شود. اگر NFT شما در بلوک شماره‌ی 600 ساخته شده‌باشد و یک هکر سعی کند NFT شما را با تغییر داده‌های آن بدزدد، اثر انگشت دیجیتال همه‌ی بلوک‌های بعدی تغییر می‌کند. این بدان معناست که هر کسی نرم‌افزار اتریوم را اجرا می‌کند، می‌تواند فوراً آن را شناسایی کرده و از وقوع آن جلوگیری کند.

در عین حال، این بدان معنی است که توان محاسباتی باید دائماً استفاده شود. معنای دیگرش این است که بلوکی که حاوی 0 تراکنش NFT است، همچنان تقریباً همان ردپای کربنی را خواهد داشت، زیرا قدرت محاسباتی همچنان برای ساخت آن مصرف خواهد شد. سایر تراکنش‌های غیر NFT بلوک‌ها را پر خواهند کرد.

در حال حاضر، زنجیره‌های بلوکی انرژی‌بر هستند

خب، بله، ساخت بلوک از طریق استخراج ردپای کربنی ایجاد می‌کند – و این مشکل زنجیره‌هایی مثل بیت‌کوین هم هست – اما این مشکل مستقیماً تقصیر NFTها نیست.

در بسیاری از استخراج‌ها، از منابع انرژی تجدیدپذیر یا انرژی استفاده‌نشده در مکان‌های دور استفاده می‌کنند. همچنین، استدلال می‌شود صنایعی که NFTها و ارزهای دیجیتال برایشان اختلال ایجاد می‌کنند، خود نیز دارای ردپای کربنی عظیمی هستند. اما صرف بد بودن صنایع موجود به این معنی نیست که ما نباید برای بهتر شدن تلاش کنیم.

صدالبته که ما در حال تلاش هستیم. اتریوم در حال تکامل است تا استفاده‌ی اتریوم (و در نتیجه، NFTها) از انرژی را بهینه‌تر کند. و این، همیشه برنامه‌ی ما بوده است.

ما اینجا نیستیم تا از ردپای زیست‌محیطی استخراج دفاع کنیم. در عوض، می‌خواهیم توضیح دهیم که چگونه اوضاع در حال بهبود است.

آینده‌ای سبزتر...

از زمانی که اتریوم وجود داشته است، مصرف انرژی استخراج‌گرها کانون توجه توسعه‌دهندگان و پژوهشگران بوده است. و چشم‌انداز همیشه این بوده است که هر چه سریع‌تر آن را جایگزین کنیم. اطلاعات بیشتر درباره‌ی چشم‌انداز اتریوم

این چشم‌انداز هم‌اکنون ارائه می‌شود.

یک اتریوم سبزتر

اتریوم هم‌اکنون در حال انجام مجموعه‌ای از ارتقاها است که سهام‌گذاری را جایگزین استخراج می‌کند. با این کار، قدرت محاسباتی را به‌عنوان یک مکانیزم امنیتی حذف می‌شود، و ردپای کربنی اتریوم به میزان %99.95 کاهش می‌یابد^¹. در این دنیا، سهام‌گذاران برای ایمن‌سازی شبکه به‌جای قدرت محاسباتی، سرمایه متعهد می‌شوند.

هزینه‌ی انرژی اتریوم به هزینه‌ی کار کردن یک کامپیوتر خانگی ضربدر تعداد گره‌های شبکه تبدیل می‌شود. اگر 10,000 گره در شبکه وجود داشته باشد و هزینه‌ی کار کردن یک کامپیوتر خانگی تقریباً 525 کیلووات ساعت در سال باشد. حاصل 5,250,000 کیلووات ساعت^¹ در سال برای کل شبکه است.

ما می‌توانیم از این نمونه برای مقایسه‌ی آینده‌ی اتریوم با یک سرویس جهانی مانند Visa استفاده کنیم. 100,000 تراکنش ویزا 149 کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌کند^². در اتریوم با الگوریتم اثبات مالکیت سهام، همین تعداد تراکنش 17.4 کیلووات ساعت انرژی یا 11 درصد کل انرژی هزینه دارد^³. این رقم بدون در نظر گرفتن بهینه‌سازی‌های متعدد مانند rollups است، که به‌موازات لایه‌ی وفاق و خرده‌زنجیره‌ها روی آن کار می‌شود. ممکن است برای 100,000 تراکنش رقمی به کوچکی 0.1666666667 کیلووات ساعت انرژی مصرف شود.

نکته مهم این است که این کار ضمن حفظ تمرکززدایی و امنیت اتریوم، بهره‌وری انرژی را بهبود می‌بخشد. بسیاری از زنجیره‌های بلوکی دیگر ممکن است همین حالا هم از نوعی سهام‌گذاری استفاده کنند، اما توسط چند سهام‌گذار منتخب محافظت می‌شوند، نه هزاران سهام‌گذاری که اتریوم در اختیار خواهد داشت. هرچه تمرکززدایی بیشتر باشد، سیستم ایمن‌تر است.

اطلاعات بیشتر در مورد تخمین انرژی

ما مقایسه‌ای مقدماتی با Visa انجام دادیم تا پایه‌ای برای درک شما از مصرف انرژی اتریوم با الگوریتم اثبات مالکیت سهام را در مقایسه با یک نام آشنا ایجاد کنیم. با این حال، در عمل، مقایسه بر اساس تعداد تراکنش‌ها واقعاً صحیح نیست. انرژی خروجی اتریوم مبتنی بر زمان است. اگر اتریوم در یک دقیقه نسبت به دقیقه‌ای دیگر تراکنش‌های بیشتر یا کمتری انجام دهد، انرژی خروجی ثابت می‌ماند.

نباید فراموش کرد که اتریوم کاری بیش از تراکنش‌های مالی انجام می‌دهد و پلتفرمی برای برنامه‌های کاربردی است. بنابراین، مقایسه‌ی منصفانه‌تر زمانی صورت می‌گیرد که با بسیاری از شرکت‌ها/صنعت‌ها از جمله Visa‏، AWS و موارد دیگر مقایسه شود!

گاه‌شمار

فرایند از پیش شروع شده است. اولین ارتقا، یعنی زنجیره‌ی بیکن، در دسامبر 2020 منتشر شد. این ارتقا، پایه و اساس سهام‌گذاری را با ممکن ساختن پیوستن سهام‌گذاران به سیستم مهیا ساخت. گام بعدی مرتبط با بهره‌وری انرژیْ ادغام زنجیره‌ی فعلی، یعنی زنجیره‌ای که توسط استخراج‌گران ایمن شده است، در زنجیره‌ی بیکن است که در آن نیازی به استخراج نیست. گاه‌شمار در این مرحله نمی‌تواند دقیق باشد، اما تخمین زده می‌شود که در سال 2022 این اتفاق بیافتد. این فرایند به‌عنوان ادغام شناخته می‌شود (قبلاً به آن جایگذاری (Docking) گفته می‌شد). اطلاعات بیشتر درباره‌ی ادغام.

اطلاعات بیشتر درباره ارتقاهای اتریوم

با NFTها بسازید

اکثر NFT ها با استفاده از یک استاندارد ثابت به نام ERC-721 ساخته می‌شوند. با این حال، استانداردهای دیگری وجود دارند که ممکن است بخواهید به آن‌ها نگاهی بیاندازید. استاندارد ERC-1155 که به‌ویژه در حوزه‌ی بازی مفید است، امکان استفاده از توکن‌های نیمه‌تعویض‌پذیر را فراهم می‌کند. و اخیراً، EIP-2309 پیشنهاد شده است تا ضرب NFTها را بسیار کارآمدتر کند. این استاندارد به شما امکان می‌دهد تا در یک تراکنش، هر تعداد که دوست دارید NFT ضرب کنید!

بیشتر بدانید

اطلاعات هنر رمزنگاری‌شده – ریچارد چن، به‌طور خودکار به‌روز می‌شود
OpenSea: کتاب مقدس NFT – دوین فیزنر، 10 ژاویه 2020
راهنمای NFT برای مبتدیان – لیندا ژی، ژانویه 2020
هر چیزی که درباره‌ی متاورس باید بدانید – تیم Foundation‏، foundation.app
نه، کریپتوآرتیست‌ها به زمین آسیب نمی‌زنند
انرژی به اندازه‌ی یک کشور، دیگر نه – کارل بیخویزن، 18 مه 2021

پانویس‌ها و منابع

چگونگی دستیابی ما به تخمین‌های انرژی فوق در اینجا شرح داده شده‌است. این تخمین‌ها به‌طور کلی بر روی شبکه اعمال می‌شوند و فقط مختص ساخت، خرید یا فروش NFT نیستند.

1. 99.95% کاهش انرژی استخراج

کاهش 99.95% میزان مصرف انرژی در سیستمی که از سهام‌گذاری بهره می‌برد به‌نسبت سیستمی که از استخراج بهره می‌برد بر اساس منابع اطلاعاتی زیر محاسبه شده‌است:

44.49 تراوات ساعت از انرژی الکتریکی سالانه برای استخراج اتریوم استفاده می‌شود. Digiconomist
یک کامپیوتر رومیزی، یعنی تمام آن چیزی که برای اجرای الگوریتم اثبات مالکیت سهام لازم است، تنها 0.06 کیلووات در ساعت انرژی استفاده می‌کند.Silicon Valley power chart (برخی تخمین‌ها اندکی بیشتر و حوالی 0.15 کیلووات ساعت هستند)

در زمان نگارش این مطلب، 140,592 اعتبارسنج از 16,405 آدرس منحصربه‌فرد وجود دارد. از این تعداد، تخمین زده‌ می‌شود که 87,897 اعتبارسنج از خانه سهام‌گذاری کنند.

فرض بر این است که به‌طور میانگین، فردی که از خانه سهام‌گذاری کرده‌است از کامپیوتر رومیزی 100 وات برای اجرای 5.4 کلاینت اعتبارسنج استفاده می‌کند.

87,897 اعتبارسنج که از خانه مشغول هستند به ما عدد 16,300 کاربر را می‌دهد که تقریبا 1.64 مگاوات انرژی مصرف می‌کنند.

87,897 اعتبارسنج که از خانه مشغول هستند به ما عدد 16,300 کاربر را می‌دهد که تقریباً 1.64 مگاوات انرژی مصرف می‌کنند. می‌توان فرض کرد که برای 5.5 اعتبارسنج 100 وات انرژی استفاده می‌کنند. این یک تخمین تقریبی دست بالا است تا مطمئن باشیم که به مشکل نمی‌خوریم.

در مجموع، اتریوم با الگوریتم اثبات مالکیت سهام چیزی در حدود 2.62 مگاوات انرژی استفاده خواهد کرد که تقریباً به اندازه‌ی یک شهر کوچک آمریکا است.

این یعنی کاهش مصرف انرژی به میزان حداقل 99.95% نسبت‌به تخمین 44.94 تراوات ساعتی Digiconomist در سال که استخراج‌گران اتریوم در حال حاضر استفاده می‌کنند.

2. مصرف انرژی Visa

هزینه 100,000 تراکنش VISA برابر با 149 کیلووات ساعت است - متوسط مصرف انرژی شبکه‌ی بیت‌کوین در هر تراکنش در مقایسه با شبکه‌ی VISA تا سال 2020، Statista

تا پایان سپتامبر سال 2020، آن‌ها 140,839,000,000 تراکنش را پردازش کردند – گزارش مالی Visa برای سه‌ماهه‌ی چهارم 2020

3. مصرف انرژی 100,00 تراکنش در یک شبکه‌ی اثبات مالکیت سهام خرده‌زنجیره‌ای

تخمین زده می‌شود که ارتقاهای مقیاس‌پذیری به شبکه اجازه می‌دهد بین 25,000 تا 100,000 تراکنش را در هر ثانیه پردازش کند، که در حال حاضر 100,000 تراکنش حداکثر نظری تعداد تراکنش است.

ویتالیک بوترین درباره‌ی پتانسیل تراکنش بر ثانیه‌ با زنجیره‌ای‌سازی

در کمترین حالت، زنجیره‌ای‌سازی حدود 64 برابر مقدار تراکنش‌های امروزی را که حدوداً 15 تراکنش است، ممکن می‌سازد. این مقدارِ زنجیره‌های خردشده (داده‌ها و ظرفیت اضافی) معرفی‌شده است. اطلاعات بیشتر درباره‌ی زنجیره‌های خردشده

این یعنی ما می‌توانیم تخمین بزنیم پردازش 100,000 تراکنش چقدر طول خواهد کشید تا بتوانیم آن را با مثال Visa که در بالا ارائه شد، مقایسه کنیم.

‎15 * 64‏ = 960 تراکنش در ثانیه.
100,000‎ / 960‏ = 104.2 ثانیه برای پردازش 100,000 تراکنش.

در 104.2 ثانیه، شبکه‌ی اتریوم مقدار انرژی زیر را مصرف خواهد کرد:

مصرف روزانه‌ی 1.44 کیلووات ساعت * 10,000 گره‌ی شبکه = 14,400 کیلووات ساعت در روز.

86,400 ثانیه در روز وجود دارد، بنابراین 14,400‎ / 86,400‏ = 0.1666666667 کیلووات ساعت در ثانیه.

اگر آن را در مدت زمانی که برای پردازش 100,000 تراکنش طول می‌کشد ضرب کنیم: 0.1666666667‎ * 104.2‏ = 17.3666666701 کیلووات ساعت.

یعنی 11.6554809866% انرژی مصرف‌شده توسط همان مقدار تراکنش در Visa.

و در نظر داشته باشید، این بر اساس حداقل مقدار تراکنش‌هایی است که اتریوم خواهد توانست در هر ثانیه انجام دهد. اگر اتریوم به پتانسیل خود یعنی 100,000 تراکنش در ثانیه برسد، 100,000 تراکنش 0.1666666667 کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌کند.

به بیان دیگر، اگر Visa‏ 140,839,000,000 تراکنش را با هزینه‌ی 149 کیلووات ساعت در هر 100,000 تراکنش انجام دهد، 209,850,110 کیلووات ساعت انرژی در سال مصرف شده‌است.

اتریوم در یک سال 5,256,000 کیلووات ساعت انرژی مصرف می‌کند. با پتانسیل 788,940,000,000 - 3,153,600,000,000 تراکنش پردازش‌شده در این بازه‌ی زمانی.

اگر فکر می‌کنید این آمار نادرست است یا می‌توان آن را دقیق‌تر گفت، لطفاً آن را در قالب یک موضوع یا PR مطرح کنید. این‌ها تخمین‌هایی است که توسط تیم ethereum.org و با استفاده از اطلاعات در دسترس عموم و طراحی فعلی اتریوم انجام شده است. این اظهارنظرها بیانگر وعده‌ای رسمی از طرف بنیاد اتریوم نیستند.

کمک برای به روز رسانی این صفحه

اینجا هیچ باگی وجود ندارد!