پرش به محتوای اصلی

آینده‌نگری در اتریوم

این ارتقاها اتریوم را به عنوان لایه پایه مقاوم و غیرمتمرکز برای هرآنچه در آینده پیش آید تقویت می‌کند.

نقشه‌ راه اتریوم

برای مقیاس‌پذیری یا ایمن‌سازی اتریوم در کوتاه‌مدت، به برخی از بخش‌های نقشۀ راه الزاماً نیازی نیست، ولی این بخش‌ها می‌توانند ثبات و قابلیت اطمینان را در اتریوم برای آینده تقویت کنند.

مقاومت کوانتومی

زمانی‌که محاسبات کوانتومی به واقعیت تبدیل شوند، به طور یقین برخی از عملیات رمزنگاری که سبب ایمن‌سازی شبکۀ اتریوم در مقطع فعلی می‌گردند در معرض خطر قرار خواهند گرفت. اگرچه احتمالاً ده‌ها سال طول بکشد تا کامپیوترهای کوانتومی تهدیدی واقعی برای رمزنگاری مدرن به‌شمار آیند، اتریوم در طول این مدت به گونه‌ای ساخته می‌شود که برای قرن‌های آتی ایمن باشد. این بدین معنی است که مقاومت کوانتومی اتریوم(opens in a new tab) به زودی محتمل خواهد بود.

چالش پیشِ روی توسعه‌دهندگان اتریوم این است که پروتکل اثبات سهام فعلی متکی بر یک مدل امضای بسیار کارآمد به نام BLS است که برای جمع‌آوری آرا در بلوک‌های معتبر مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مدل امضا در برابر کامپیوترهای کوانتومی شکننده است، اما جایگزین‌های مقاوم در برابر کوانتوم نیز آنچنان کارآمد نیستند.

مدل‌های تعهدی KZG‏ که در چندین جا در سرتاسر شبکۀ اتریوم برای تولید رازهای رمزنگاری‌شده استفاده می‌شوند از جمله مدل‌هایی هستند که آسیب‌پذیریشان در برابر کوانتوم شناخته‌شده است. درحال حاضر، این مسئله با استفاده از «تنظیمات قابل اعتماد» دور زده می‌شود، یعنی جایی که در آن بسیاری از کاربران قابلیت انتخاب تصادفی را ایجاد می‌کنند و انجام مهندسی معکوس روی این قابلیت توسط کامپیوترهای کوانتومی امکان‌پذیر نیست. با این حال، راه‌حل ایده‌آل این است که خیلی ساده به جای این روش‌ها از رمزنگاری ایمن کوانتومی استفاده شود. دو رویکرد پیشرو در این زمینه وجود دارند که می‌توانند جایگزین‌های کارآمدی برای مدل BLS باشند: مدل‌های امضا به نام‌های STARK-based(opens in a new tab) و lattice-based(opens in a new tab). این دو مدل همچنان در مرحلۀ تحقیق و نمونه‌سازی اولیه هستند.

درباره KZG و تنظیمات مورد اعتماد بخوانید

شبکۀ اتریومِ ساده‌تر و کارآمدتر

پیچیدگیِ یک شبکه فرصت‌های زیادی برای انواع باگ‌ها یا آسیب‌پذیری‌ها ایجاد می‌کند که می‌تواند سبب سوءاستفاده مهاجمان شود. بنابراین، بخشی از نقشۀ راه را ساده‌سازیِ شبکۀ اتریوم و حذف کدهایی تشکیل می‌دهد که از طریق به‌روزرسانی‌های مختلف گریبان‌گیر شبکه شده‌اند ولی دیگر نه مورد نیاز هستند و نه می‌توان آنها را بهبود بخشید. نگهداری و استدلال یک پایگاه کد کوچک‌تر و ساده‌تر برای توسعه‌دهندگان آسان‌تر است.

چندین به‌روزرسانی در راه است تا روی ماشین مجازی اتریوم (EVM) اعمال شود و آن را ساده‌تر و کارآمدتر کند. یکی از این به‌روزرسانی‌ها حذف کد عملیاتی SELFDESTRUCT‏(opens in a new tab) است – دستوری که به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد و دیگر مورد نیاز نیست و حتی در برخی از شرایط استفاده از آن می‌تواند خطرناک هم باشد، مخصوصاً زمانی که با سایر ارتقاهای مدل‌های ذخیره‌سازی اتریوم در آینده ترکیب شود. کلاینت‌های اتریوم نیز هنوز از تعدادی مدل‌های تراکنشیِ قدیمی که اکنون می‌توان آن‌ها را کاملاً حذف نمود، پشتیبانی می‌کنند. روشی که در آن گس شبکه محاسبه می‌شود نیز می‌تواند بهبود یابد و حتی روش‌های کارآمدتری برای محاسبات زیربناییِ تعدادی از عملیات رمزنگاری ایجاد گردد.

به همین ترتیب، به‌روزرسانی‌هایی وجود دارند که می‌توانند برای بخش‌های دیگری از کلاینت‌های امروزی اتریوم اعمال شوند. یک مثال در رابطه با این موضوع این است که در حال حاضر کلاینت‌های اجرا و اجماع از نوع متفاوتی از فشرده‌سازی داده‌ها استفاده می‌کنند. هنگامی که یکپارچه‌سازیِ طرح فشرده‌سازی در کل شبکه انجام بگیرد، اشتراک‌گذاریِ داده‌ها بین کلاینت‌ها بسیار ساده‌تر و شهودی‌تر خواهد شد.

پیشرفت فعلی

بیشتر ارتقاهای مورد نیاز برای آیندۀ شبکۀ اتریوم هنوز در مرحلۀ تحقیقاتی هستند و ممکن است چندین سال تا اجرایی شدنشان فاصله داشته باشند. ارتقاهایی مثل حذف کد SELF-DESTRUCT و هماهنگ کردنِ طرح فشرده‌سازی مورد استفاده در کلاینت‌های اجرا و اجماع به احتمال زیاد زودتر از رمزنگاریِ مقاوم در برابر کوانتوم ایجاد ‌شوند.

بیشتر بخوانید

آیا این برگه مفید بود؟