Czym był łańcuch śledzący?
Łańcuch śledzący to nazwa pierwotnego łańcucha bloków proof-of-stake, który został uruchomiony w 2020 r. Został on stworzony w celu zapewnienia, że logika konsensusu proof-of-stake jest solidna i zrównoważona, zanim zostanie uruchomiona w sieci głównej Ethereum. W związku z tym działał on równolegle z pierwotnym mechanizmem proof-of-work Ethereum. Wyłączenie mechanizmu proof-of-work i włączenie mechanizmu proof-of-stake w sieci Ethereum wymagało poinstruowania łańcucha śledzącego, aby akceptował transakcje z pierwotnego łańcucha Ethereum, łączył je w bloki, a następnie organizował je w łańcuch bloków przy użyciu mechanizmu konsensusu opartego na proof-of-stake. W tym samym momencie pierwotni klienci Ethereum wyłączyli wydobywanie, propagację bloków i logikę konsensusu, przekazując je w całości łańcuchowi śledzącemu. Wydarzenie to było określane jako Połączenie. Po Połączeniu nie było już dwóch sieci blockchain; istniał tylko jeden łańcuch proof-of-stake Ethereum.
Co robił łańcuch śledzący?
Łańcuch śledzący to nazwa nadana księdze głównej kont, która prowadziła i koordynowała sieć stakerów Ethereum, zanim stakerzy ci zaczęli zatwierdzać rzeczywiste transakcje Ethereum. Nie przetwarzał on transakcji ani nie obsługiwał interakcji inteligentnych kontraktów.
Wprowadził on mechanizm konsensusu (lub „warstwę konsensusu”), który zajął miejsce wydobywania z mechanizmem proof-of-work w sieci Ethereum i przyniósł wiele znaczących ulepszeń.
Łańcuch śledzący był podstawowym elementem bezpiecznego, przyjaznego środowisku i skalowalnego Ethereum, które mamy teraz.
Wpływ łańcucha śledzącego
Wprowadzenie do zastawiania
Łańcuch śledzący wprowadził do Ethereum mechanizm proof-of-stake. Zapewnia to bezpieczeństwo Ethereum i daje walidatorom więcej ETH w tym procesie. W praktyce staking polega na stakowaniu ETH w celu aktywowania oprogramowania walidatora. Jako staker używasz oprogramowania, które tworzy i waliduje nowe bloki w łańcuchu.
Staking służy podobnym celom, co kiedyś wydobywanie, ale różni się pod wieloma względami. Wydobywanie wymagało dużych nakładów początkowych w postaci potężnego sprzętu i zużycia energii, co skutkowało ekonomią skali i sprzyjało centralizacji. Wydobywanie nie wiązało się również z wymogiem blokowania aktywów jako zabezpieczenia, co ograniczało możliwości protokołu w zakresie karania wrogich podmiotów po ataku.
Przejście na proof-of-stake sprawiło, że sieć Ethereum stała się znacznie bezpieczniejsza i zdecentralizowana w porównaniu z proof-of-work. Im więcej osób uczestniczy w sieci, tym staje się ona bardziej zdecentralizowana i lepiej zabezpieczona przed atakami.
Przygotowanie do shardingu
Odkąd łańcuch śledzący połączył się z pierwotną siecią główną Ethereum, społeczność Ethereum zaczęła myśleć o skalowaniu sieci.
Zaletą proof-of-stake jest posiadanie rejestru wszystkich zatwierdzonych producentów bloków w danym czasie, z których każdy stakuje ETH. Rejestr ten stwarza możliwość dzielenia i zdobywania, a także niezawodnego rozdzielania określonych obowiązków w sieci.
Ta odpowiedzialność jest przeciwieństwem proof-of-work, gdzie górnicy nie mają żadnych zobowiązań wobec sieci i mogą w jednej chwili zaprzestać wydobycia i wyłączyć oprogramowanie swojego węzła bez żadnych konsekwencji. Nie ma też rejestru znanych proponentów bloków ani niezawodnego sposobu na bezpieczny podział obowiązków sieciowych.
Relacje między uaktualnieniami
Wszystkie uaktualnienia Ethereum są poniekąd wzajemnie powiązane. Podsumujmy zatem, jak łańcuch śledzący wpływa na inne uaktualnienia.
Łańcuch śledzący i Połączenie
Na początku łańcuch śledzący istniał oddzielnie od sieci głównej Ethereum, ale zostały one połączone w 2022 r.
PołączenieShardy i łańcuch śledzący
Sharding może bezpiecznie wejść do ekosystemu Ethereum tylko z mechanizmem konsensusu proof-of-stake. W łańcuchu śledzącym wprowadzono staking, który „połączył się” z siecią główną, torując drogę shardingowi, który pomoże w dalszym skalowaniu Ethereum.
Łańcuchy odłamkowe