مقدمه‌ای بر قراردادهای هوشمند

قرارداد های هوشمند بنیادی‌ترین اجزای سازنده لایه اپلیکیشن اتریوم هستند. آن ها برنامه های کامپیوتری دخیره شده بر روی بستر هستند که از منطق "اگر این بنابراین آن" پیروی می کنند و تضمین می شود که بر اساس قوانین تعریف شده از سوی کد آن اجرا شوند و زمانی که ایجاد شدند دیگر قابل تغییر نخواهند بود.

نیک سابو برای اولین بار آن‌ها را «قرارداد هوشمند» نامید. او در سال 1994 اینگونه نوشت مقدمه ای بر مفهوم قرارداد های هوشمند(opens in a new tab)، و در 1996 نوشت کاوشی بر آنچه قرارداد های هوشمند می توانند انجام دهند(opens in a new tab).

سابو یک بازار دیجیتال را متصور بود که در آن فرایندهای و خودکار امکان انجام معاملات و عملکردهای تجاری را بدون نیاز به واسطه‌های مورد اعتماد فراهم می‌کنند. قراردادهای هوشمند در اتریوم به این تجسم جامه‌ عمل می‌پوشانند.

Watch Finematics قراردادهای هوشمند را توضیح می‌دهد:

اعتماد در قراردادهای متعارف

یکی از بزرگترین مشکلات قراردادهای سنتی، نیاز به افراد مورد اعتماد برای پیگیری نتایج قرارداد است.

به‌عنوان مثال:

آلیس و باب مسابقه دوچرخه‌سواری دارند. فرض کنید آلیس با باب 10 دلار شرط می‌بندد که در مسابقه برنده خواهد شد. باب مطمئن است که برنده خواهد بود و با شرط بندی موافقت می کند. در پایان، آلیس مسابقه را خیلی جلوتر از باب به پایان می‌رساند و مشخصاً برنده می‌شود. اما باب از پرداخت مبلغ شرط‌بندی امتناع می‌کند و ادعا می‌کند که آلیس حتماً تقلب کرده است.

این مثال احمقانه، مشکل هر نوع توافق غیرهوشمند را نشان می‌دهد. حتی اگر شرایط توافق برآورده شود (یعنی شما برنده مسابقه شده باشید)، همچنان باید به شخص دیگری برای اجرای توافق اعتماد کنید (یعنی پرداخت مبلغ شرط‌بندی).

یک دستگاه فروش دیجیتال

یک مثال ساده برای قرارداد هوشمند، دستگاه فروش خودکار است که تا حدودی شبیه به قرارداد هوشمند عمل می‌کند - ورودی‌های خاص خروجی‌های از پیش تعیین شده را تضمین می‌کنند.

شما یک محصول را انتخاب می‌کنید
دستگاه فروش خودکار قیمت را نشان می دهد
شما بهای آن را پرداخت می کنید
دستگاه فروش خودکار تایید می کند که شما مبلغ درستی را پرداخت کرده اید
وندینگ ماشین جنس را به شما می دهد

دستگاه فروش خودکار فقط پس از برآورده شدن تمام الزامات، محصول مورد نظر را به شما می‌دهد. اگر محصولی را انتخاب نکنید یا پول کافی پرداخت نکنید، دستگاه فروش خودکار محصول را به شما تحویل نمی‌دهد.

اجرای خودکار

مزیت اصلی قراردادهوشمند این است که زمانی که شرایط مشخص موجود باشد، کد دستوری واضح و غیر مبهم را به طور قطعی اجرا می کند. نیازی نیست منتظر ماند تا انسان نتیجه را تفسیر یا راجع به آن مذاکره کند. این امر، نیاز به واسطه قابل اعتماد را از بین میبرد.

به‌عنوان مثال، می‌توانید یک قرارداد هوشمند بنویسید که مبلغی را برای یک کودک نزد شخص ثالث نگه دارد و به او اجازه دهد پس از یک تاریخ خاص مبلغ را برداشت کند. اگر سعی کند وجه را قبل از تاریخ مشخص شده برداشت کند، قرارداد هوشمند اجرا نمیشود. یا می‌توانید قراردادی بنویسید که نسخه‌ی دیجیتالی سند خودرو را هنگام پرداخت قیمت معامله به فروشنده به‌طور خودکار به شما بدهد.

نتایج قابل پیش‌بینی

قراردادهای سنتی مبهم هستند زیرا تفسیر و اجرای آنها به عهده انسان است. برای مثال، دو قاضی ممکن است تفسیر متفاوتی از یک قرارداد یکسان داشته باشند،که میتواند منجر به تصمیمات ناسازگار و نتیجه نهایی نابرابر شود. قراردادهای هوشمند این احتمال را از بین میبرند. در عوض، قراردادهای هوشمند دقیقاً بر اساس شرایط نوشته شده در کد قرارداد اجرا می‌شوند. این دقت به این معنی است که در شرایط یکسان، قرارداد هوشمند نتیجه یکسان را به همراه خواهد داشت.

سابقه‌ عمومی

قراردادهای هوشمند برای حسابرسی و ردیابی مفید هستند. از آنجایی که قراردادهای هوشمند اتریوم بر روی یک بلاکچین عمومی قرار دارند، هر کس می‌تواند فوراً انتقال دارایی‌ها و سایر اطلاعات مرتبط را ردیابی کند. برای مثال، شما میتوانید چک کنید که آیا کسی به آدرس شما پول فرستاده است یا نه.

حفاظت از حریم خصوصی

قراردادهای هوشمند همچنین می‌توانند از حریم خصوصی شما محافظت کنند. از آنجا که اتریوم یک شبکه‌ مستعار است (تراکنش‌های شما به‌صورت عمومی به یک آدرس رمزنگاری منحصربه‌فرد مرتبط هستند، نه هویت شما)، می‌توانید از حریم خصوصی خود در برابر ناظران محافظت کنید.

قوانین مشخص

در نهایت، مانند قراردادهای سنتی، شما قبل از امضای قرارداد هوشمند (یا هر نوع تعامل دیگر با آن) می‌توانید محتوای آن را بررسی نمایید. بخاطر شفافیت قراردادهای هوشمند میتوان آنها را موشکافانه بررسی کرد.

کاربردهای قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند اصولاً قادرند هر کاری را که توسط نرم‌افزارهای رایانه‌ای قابل انجام است انجام دهند.

آنها می‌توانند محاسبات، ایجاد ارز، ذخیره کردن داده، ضرب کردن ، ایجاد ارتباط و حتی تولید گرافیک را انجام دهند. در ادامه چند مثال معمول از دنیای واقعی آورده شده است: